Gozləyirdi cavabin nece olacağını dusunurdu. ya bu dəfə də cavab qənaət bəxş cixmasa.Nə edəcəkdi. Yenidən həyata tutuna biləcəkdimi. Bağlı qapı arxasında qapı ilə uzbə uz olan bir gozu aciq pəncərənin yaniında Tək dayanmişdi..... Pənərədən içəri dolan isti kulək fikrini yayindirmirdi. sakit dayanmişdi.. Gozləyirdi. Səssiz idi.... bir az umudu var idi..Bəlkədə heç umudu yox idi..Ozunə umud olsun deyə umudum var deyib ozunu aldadirdi..Bəlkə də mocuzəyə inanirdi........ Uşaqlıqdan mocuzənin varligina inanırdı. Sonralar inami itdi..İçindəki mocuzəni oldurdu..Bəlkə də boyumusdu artiq........... Amma unutmuşduki icindəki o çəhrayi yanagli qiz hələ də onunladir..İllər keçsə belə o boyusə belə o qiz hələ də onunladır.. Çox gecələr yatağında uzanib boş tavani seyr edib ağlarkən hər kəs ondan xəbərsiz idi...Hərkəsdən qaçıb tənha parkda oturub soyuqdan əlləri əsə əsə kagiza yazib pozdugu cumlələrdən, məhv edilər umudlərindəm, gerçəkləşməyən xəyallarından, inandıqlarının xəyanətindən, bəzən bu dunyadan qaçıb gizlənmək istəməsindən hətda onun urəyindən....ən yaxın insanları daxil hərkəs xəbərsiz idi.....Bir tək o qizdan başqa....içindəki ruhunda gizlənən anacaq hər nəfəsdə onunla yaşayan qizdan başqa...... O kederden aglayanda ruhundaki korpə honkurub agladi...Amma o hiss etmədi...duymadi...Boyumuşdu.. Bu gun nə isə baş verdi..bağlı qapı arxasında dayanıb gözləyirdi....onu eşitdi...Ruhnda gizlənmiş balaca qızı..Mən hər zaman səninləyəm..Hər nəfəsdə mən səninləyəm..Mən səninləyəm... Bu gun o yenidenən mocuzələrə inandi..Elə bu an qapı açıldı...Mocuzə baş verdi.... Və nəhayət ki onun yanaqları sevinc goz yaşlarını tanıdı....
